Nekroz, apoptotik sinyal iletim yolu gibi yüksek düzeyde düzenlenmiş bir hücre içi programı takip etmeyen, hücrelerin ve yaşayan dokuların programlanmamış bir ölümü olarak uzun süredir kabul edildi. Bu nedenle, apoptoz veya otofajik hücre ölümünün özelliklerinden yoksun olan ölüm olarak genellikle olumsuz bir şekilde tanımlanmıştır.
Aslında, apoptozdan farklı olarak, nekrotik hücre ölümü, bir veya iki iyi tanımlanmış sinyalleme kaskadının bir sonucu değildir, ancak çeşitli moleküler olaylar arasındaki kapsamlı bir çapraz konuşmanın sonucudur.
Altı karakteristik morfolojik nekroz paterni patolojide ayırt edilir:
- koagülatif nekroz,
- kaslı nekroz,
- sıvılaştırıcı nekroz,
- yağ nekrozu,
- fibrinoidnekroz,
- gangrenöz nekroz.
Nekroz tipik olarak hücre zarının bütünlüğünün kaybolmasına ve hücre ölümünün kontrol edilmeyen ürün salımına neden olur.inflamatuar bir yanıtı başlatan hücre dışı alan. Tüm ökaryotik hücrelerde değil, çoğunda ortaya çıkan nekrotik hücre ölümünün tipik morfolojik özellikleri arasında mitokondriyal şişme, lizozom rüptürü ve plazma membranı rüptürü yer alır. Apoptotik hücreler tamamen fagositler tarafından alınırken, nekrotik hücreler bir makropinositotik mekanizma tarafından içselleştirilir, yani hücrenin sadece kısımları fagositler tarafından alınır.
Nekroz yaralanma, enfeksiyon, ısı, kanser, enfarktüs, toksinler ve iltihaplanma ile tetiklenebilir. Nekroz , lizozomlar tarafından depolanan ve hücre bileşenlerini sindirebilen özel enzimlerin salınması ile birlikte görülür.
Bununla birlikte, apoptosis’e atfedilen özelliklerin,inflamasyonun yokluğu gibi nekroz , genetik olarak kontrol edilen, enerjiye bağımlı hücresel delesyon metodu olan, koordineli, tahmin edilebilir ve önceden belirlenmiş bir yolu izleyen; kromatin kondensasyonu ve nükleosomal DNA merdivenlemesi apoptozisin kendine has özellikleri olmayabilir.
Apoptoz ve nekroz aslında bir devamlılığın iki ucunu temsil edebilir. Birçok hakaret, daha düşük dozlarda apoptosis ve yüksek dozlarda nekroz oluşturur .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder